2 Եթէ կշռելով ոք կշռէր զբարկութիւնս իմ, եւ զցաւս իմ միանգամայն բառնայր ի լուծ կշռոց,
Նա եւ ես գիտեմ զի ի ձեռանէ իմմէ է յանդիմանութիւն իմ, եւ ձեռն նորա ծանրացաւ ի վերայ հեծութեան իմոյ։
զի կշռեալ եմ ի կշիռս արդարութեան, եւ գիտէ Տէր զանմեղութիւն իմ։
եւ արդ եկին հասին ի վերայ քո ցաւք. սակայն դու վաղվաղեցեր՝՝։
Կրկնեալ անդրէն Յոբայ ասէ.
Սիրտ առն ընդմտատարի՝ տրտմութիւն է անձին իւրոյ, եւ յորժամ ուրախ լինի՝ չխառնի ընդ թշնամանս։՝՝