17 Երանեալ է մարդ զոր յանդիմանեաց Տէր, եւ ի խրատուէ Ամենակալին մի՛ հրաժարեսցես։
Իսկ եթէ դու սուրբ եդիր զսիրտ քո, տարածեա առ նա զձեռս քո։
Սակաւս քան զորս մեղարն տանջեցար, եւ առաւել մեծաբանս խօսեցար՝՝։
փոխանակ զի նեղեցին զտկարն եւ զանզօրն. եւ իրաւունս հեզոց հանցէ, եւ զերծոյց զքեզ ի բերանոյ թշնամւոյ։
Անդունդք որոյ տարածումն ի ներքոյ իւր. եւ էջ սեղան քո լի պարարտութեամբ։
Բայց դու կանխեա առ Տէր ամենակալ աղօթիւք՝՝,
Զարթո զաչս իմ, եւ նայեցայց ի սքանչելիս օրինաց քոց։
Լսելով լուայ զողբումն Եփրեմի. Խրատեցեր զիս, Տէր, եւ խրատեցայ եւ ոչ ուսայ՝՝ իբրեւ զընջուղ տրմուղ. դարձո զիս եւ դարձայց, զի դու ես Տէր Աստուած իմ։
Եւ ծանիցես ի սրտի քում, թէ որպէս այր ոք որ խրատէ զորդի իւր, այնպէս Տէր Աստուած քո խրատեսցէ զքեզ։
Երանեալ է այր որ համբերիցէ փորձանաց. զի եթէ ընտիր եւս գտանիցի, առցէ զպսակն կենաց՝ զոր խոստացաւ սիրելեաց իւրոց Տէր։
Ահաւասիկ երանեմք համբերողաց. զհամբերութիւնն Յովբայ լուարուք, եւ զկատարումն Տեառն տեսէք, զի բազմագութ է Տէր եւ ողորմած։
Ես զոր սիրեմ յանդիմանեմ եւ խրատեմ. նախանձեա այժմ եւ ապաշխարեա։