14 Ի տուէ պատահիցէ նոցա խաւար, եւ ի միջօրէի իբրեւ ի գիշերի խարխափեսցեն։ Սատակեսցին պատերազմաւ՝՝,
Շօշափեսցեն զխաւար եւ ոչ զլոյս, մոլորեսցին իբրեւ զարբեալ։
Զբողբոջ նորա թառամեցուսցէ հողմ, թօթափեսցի ծաղիկ նորա։
Մերժեսցեն զնա ի լուսոյ ի խաւար, եւ մի՛ եղիցի նմա ծանօթ ի ժողովրդեան իւրում։
Ամենայն խաւար նմա մնասցէ, կերիցէ զնա հուր անշէջ. չարչարեսցէ եկամուտ զտուն նորա։՝՝
Լոյսն քո քեզ խաւար դիպեցաւ, եւ ի քուն ծածկեաց զքեզ ջուր։
Յերկրի էին նոքա՝ եւ ոչ ծանեան. զճանապարհս արդարութեան ոչ գիտացին, եւ ընդ շաւիղս նորա ոչ գնացին։
Եւ մերժեցե՞ր զլոյսն յամպարշտաց, զբազուկս ամբարտաւանից խորտակեցե՞ր։՝՝
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Ձգեա զձեռն քո յերկինս, եւ եղիցի խաւար ի վերայ երկրիդ Եգիպտացւոց, խաւար շօշափելի։
Ձգեաց Մովսէս զձեռն իւր յերկինս, եւ եղեւ խաւար եւ մէգ եւ մութ ի վերայ ամենայն երկրին Եգիպտացւոց զերիս աւուրս։
Ճանապարհք ամպարշտաց խաւարինք, եւ ոչ գիտեն զիարդ գայթակղին։
շօշափեսցեն՝՝ զորմս իբրեւ կոյրք, եւ իբրեւ զաչացուս խարխափեսցեն, եւ գլորեսցին՝՝ ի միջօրէի իբրեւ ի հասարակ գիշերի, եւ իբրեւ օրհասականք ընդ ոգիս ջանայցեն,
Եւ եղիցի յաւուր յայնմիկ, ասէ Տէր Տէր, մտցէ արեգակն ի միջօրէի, եւ խաւարեսցի յերկրի լոյս ի տուէ՝՝։
եւ խարխափեսցես ի մէջօրէի որպէս խարխափիցէ կոյր ի խաւարի, եւ ոչ ուղղեսցես զճանապարհս քո. եւ եղիցիս յայնժամ զրկեալ եւ յափշտակեալ զամենայն աւուրս, եւ ոչ ոք իցէ որ օգնիցէ քեզ։