Եւ վասն բանին զի ստրջացաւ արքայ յերեսաց Տեառն եւ երթայր լալով, եւ՝՝ պատառեաց զպատմուճան իւր եւ զգեցաւ քուրձ ի վերայ մարմնոյ իւրոյ, եւ պահեաց եւ զգեցաւ քուրձ յաւուրն յորում սպան զՆաբովթ Յեզրայելացի՝՝, եւ գնայր կորակոր։
եւ ասեմ. Աստուած իմ եւ Տէր, ամաչեմք եւ զարհուրիմք ի քէն. բարձրացո, Տէր Աստուած իմ,՝՝ զերեսս իմ առ քեզ. վասն զի անօրէնութիւնք մեր բազմացան ի վերայ գլխոց մերոց, եւ մեղք մեր մեծացան եւ բարձրացան մինչեւ յերկինս։
Եւ եղեւ յետ խօսելոյ Տեառն զբանս զայսոսիկ ընդ Յոբայ, ասէ Տէր ցԵղիփազ Թեմնացի. Մեղար դու, եւ երկոքին բարեկամք քո. զի ոչ խօսեցարուք առաջի իմ ճշմարիտ, եւ ոչ ինչ՝՝ իբրեւ զծառայ իմ զՅոբ։
ոչ զայդպիսի պահս ընտրեցի, եւ ոչ զօրն՝՝ յորում կարկամեցուցանէ մարդ զանձն իւր. զի եթէ կորացուսցես իբրեւ զանուր զպարանոց քո, եւ քուրձ եւ մոխիր ի ներքոյ տարածանիցես, սակայն եւ ոչ զայն կոչեցի պահս եւ օր ընդունելի. ոչ զայնպիսի պահս ընտրեցի՝ ասէ Տէր։
Եւ յիշեսցեն զիս ապրեալքն ձեր ի մէջ ազգաց ուր գերեցան ի նոսա. զի երդուայ ես՝՝ սրտի նոցա շնացելոյ եւ ապստամբելոյ յինէն, եւ աչաց նոցա պոռնկացելոց զհետ գնացիցն իւրեանց, եւ կոծեսցին յերեսս իւրեանց, վասն չարեացն զոր արարին յամենայն գարշելիսն իւրեանց եւ յամենայն ի գնացս իւրեանց՝՝։
Վա՜յ քեզ, Քորազին, վա՜յ քեզ, Բեթսայիդա. զի եթէ ի Տիւրոս եւ ի Սիդովն եղեալ էին զօրութիւնքն որ ի ձեզ եղեն, վաղու եւս արդեւք խորգով եւ մոխրով ապաշխարեալ էր։
Վա՜յ քեզ, Քորազին. վա՜յ քեզ, Բեդսայիդա. զի եթէ ի Տիւրոս եւ ի Սիդովն եղեալ էին զօրութիւնքն որ եղեն ի ձեզ՝ վաղուց եւս արդեւք ի խորգ եւ ի մոխիր նստեալ ապաշխարեալ էր։
Եւ պատառեաց Յեսու զհանդերձս իւր, եւ անկաւ ի վերայ երեսաց իւրոց յերկիր առաջի տապանակին Տեառն մինչեւ ցերեկոյ, ինքն եւ ծերքն Իսրայելի, եւ արկին հող զգլխովք իւրեանց։