9 Իսկ յանձի՞ն կալայց արդեւք՝ եթէ կարօղ է փրկել աջ քո։
Եւ բազում զօրութեամբ եկեսցէ ի վերայ իմ, եթէ զպատուհաս իւր ի գործ ոչ արկանիցէ։
Լուր զլուր զբարկութեան սրտմտութեան Տեառն, եւ խորհուրդ ի բերանոյ նորա ելցէ։՝՝
Զի իմաստուն է մտօք՝ զօրաւոր եւ մեծ՝ ո՞ խստացաւ ընդդէմ նորա, եւ հանդարտեաց։
Տէր, հաներ ի դժոխոց զանձն իմ,
փրկեցեր զիս յայնցանէ որ իջանեն ի գուբ։
եւ թիւ աւուրց՝՝ ամաց մերոց ի նոսա եւթանասուն ամ. ապա թէ առաւել եւս՝ ութսուն ամ. որ ինչ աւելի քան զայն՝ ցաւօք եւ հեծութեամբ. եկն ի վերայ մեր հեզութիւն եւ խրատեցաք՝՝։
Դարձ, Տէր, մինչեւ յե՞րբ. մխիթարեաց ի ծառայս քո։
Տէր թագաւորեաց, բարկացան ժողովուրդք. որ նստի ի քերովբէս, սասանեցաւ երկիր։
Աջ քո, Տէր, փառաւորեալ է զօրութեամբ. աջ քո, Տէր, խորտակեաց զթշնամին։
Միթէ զօ՞րն ամենայն հերկիցէ որ հերկէն զերկիր. միթէ ասիցէ՞ կաւն ցբրուտն. Զի՞ կաս՝ զի՞ ոչ գործես, չիք քո ձեռք։ Միթէ ասիցէ՞ ստեղծուածն ցստեղծիչն իւր թէ՝ Ընդէ՞ր այսպէս ստեղծեր զիս։
Եւ յայտնի արասցէ՝՝ Տէր զբազուկ իւր սուրբ առաջի ամենայն ազգաց, եւ տեսցեն ամենայն ծագք երկրի զփրկութիւն Աստուծոյ մերոյ։
Յարձակեսցին ի վերայ քո, եւ ըմբռնեսցիս, Բաբելոն, եւ ոչ իմասցիս՝՝. գտար եւ ըմբռնեցար, զի Տեառն ընդդէմ դարձար։
Եւ ձայն թեւոց քերովբէիցն լսելի լինէր մինչեւ ի սրահն արտաքին իբրեւ զձայն Աստուծոյ Սադայի՝ որ խօսէր։
Եթէ նախա՞նձ ինչ արկանիցեմք Տեառն, միթէ զօրագո՞յնք իցեմք քան զնա։
զի ծանիցեն ամենայն ազգք երկրի թէ զօրութիւն Տեառն զօրաւոր է, եւ զի դուք պաշտիցէք զՏէր Աստուած ձեր զամենայն ժամանակս։