2 Ոչ այդպէս, այլ պնդեա՝՝ իբրեւ այր զմէջ քո. ես հարցից, եւ դու տուր ինձ պատասխանի։
եւ ասացից. Տէր, մի՛ ուսուցաներ զիս ամպարշտել. եւ ընդէ՞ր այսպէս դատեցար զիս.
Բայց սակայն ես ընդ Տեառն խօսեցայց, յանդիմանեցայց առաջի նորա՝ եթէ կամեսցի։
Եւ ասացից առաջի նորա զիրաւունս, լցից զբերան իմ յանդիմանութեամբ։
Կենդանի է Տէր որ այսպէս դատեցաւ զիս, եւ Ամենակալն՝ որ դառնացոյց զանձն իմ։
Իսկ ընդէ՞ր տուեալ իցէ անձանց դառնացելոց լոյս, եւ կեանս ցաւագնելոց ոգւովք,
մարդոյ հանգիստ է յորմէ ճանապարհն թաքեաւ ի նմանէ՝՝, զի փակեաց զնովաւ Աստուած։
Պատահեցար ինձ անողորմ, հզօր ձեռամբ հարեր զիս։
Ո՛ տացէ ինձ լսել եթէ ձեռն Տեառն չէր զարհուրեցուցեալ. կամ թէ մուրհակ՝ զոր ունէի զումեքէ,
Եւ ասես, թէ՝ Ընդէ՞ր տակաւին դատաստանի իմում ոչ լուաւ ամենայն բանի։
Պնդեա իբրեւ այր զմէջ քո, հարցից զքեզ՝ եւ տուր ինձ պատասխանի։
Դարձեալ կրկնեալ Տեառն յամպոյն՝ ասէ ցՅոբ.
Մի՛ զընկենուր զդատաստան իմ, եւ մի՛ համարիր այլ ինչ ազդարարեալ առ քեզ յայտնութիւն, բայց եթէ՝՝ զի երեւեսցիս արդար։
Միթէ ծո՞վ իցեմ կամ վիշա՞պ, զի կարգեցեր զինեւ պահ։
Զի եթէ կամիցի դատել ընդ նմա, ոչ լուիցէ նմա. զի եւ մի բան հազար բանի՝՝ պատասխանի ոչ տացէ։
Որ ինչ եղեւն՝ ահա անուն կոչեցեալ է նմա. եւ յայտնի եղեւ որպիսի ինչ՝՝ է մարդ, եւ ոչ կարէ դատել ընդ Հզօրին քան զնա։
կամ ընդ ո՞ւմ խորհեցաւ, եւ արար զնա խելամուտ, կամ ո՞ եցոյց նմա զդատաստան եւ զճանապարհ իմաստութեան, կամ ո՞ ետ նմա փոխ յառաջագոյն՝ եւ հատուցանիցէ նմա։
զի մերձ է որ արդարացուցանէ զիս. ո՞վ է ոսոխն իմ, եկեսցէ եւ կացցէ ի մէջ. եւ ո՞վ է որ դատին զիս՝՝, մերձեսցի առ իս։
Յարձակեսցին ի վերայ քո, եւ ըմբռնեսցիս, Բաբելոն, եւ ոչ իմասցիս՝՝. գտար եւ ըմբռնեցար, զի Տեառն ընդդէմ դարձար։
Որդի մարդոյ, զի՞նչ է ձեզ առակդ այդ՝ ի մէջ որդւոցդ՝՝ Իսրայելի զոր ասեն, թէ՝ Հարք ազոխ կերան, եւ որդւոց ատամունք առան։
Իբրեւ առին, տրտնջէին զտանուտեառնէն եւ ասէին թէ
Եթէ նախա՞նձ ինչ արկանիցեմք Տեառն, միթէ զօրագո՞յնք իցեմք քան զնա։
Իսկ արդ՝ ո՞վ գիտաց զմիտս Տեառն, որ եւ խրատտու լինիցի նմա. այլ մեք զմիտս Քրիստոսի ունիմք։