Եւ ած ի վերայ նորա զսրտմտութիւն բարկութեան իւրոյ. եւ պատեաց զնոսա պատերազմ, եւ շուրջ զնոքօք հրձիգք. եւ ոչ գիտացին իւրաքանչիւր ոք ի նոցանէն, եւ ոչ եդին ի մտի՝՝։
Եւ դու որդի մարդոյ, ասա ցիշխանդ Ծուրա. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Փոխանակ զի հպարտացաւ սիրտ քո, եւ ասացեր թէ՝ Աստուած եմ ես, եւ զբնակութիւն Աստուծոյ բնակեցի ի սիրտ ծովու. մարդ ես դու՝ եւ ոչ Աստուած, եւ ետուր զսիրտ քո իբրեւ զսիրտն Աստուծոյ։
Զի ահա եկեսցէ օր Տեառն բորբոքեալ իբրեւ զհնոց, եւ այրեսցէ զնոսա. եւ եղիցին ամենայն այլազգիք, եւ ամենեքին որ գործեն զանօրէնութիւն եղէգն, եւ վառեսցի զնոքօք օրն որ գալոց իցէ՝՝, ասէ Տէր ամենակալ, եւ մի՛ մնասցէ նոցա արմատ եւ մի՛ ուռ։