19 Իսկ արդ զբնակեալս ի տունս կաւեղէնս, յորոց եւ ինքեանք ի նմին կաւոյ եմք, եհար զնոսա ըստ օրինակի ցեցոյ։
Պատասխանի ետ Աբրահամ եւ ասէ. Այժմ սկսայ խօսել ընդ Տեառն, բայց ես հող եմ եւ մոխիր։
Եւ ստեղծ Տէր Աստուած զմարդն հող յերկրէ. եւ փչեաց յերեսս նորա շունչ կենդանի, եւ եղեւ մարդն հոգի կենդանի։
Քրտամբք երեսաց քոց կերիցես զհաց քո, մինչեւ դարձցիս յերկիր ուստի առար. զի հող էիր եւ ի հող դարձցիս։
Յիշեա զի կաւ ստեղծեր զիս, եւ յերկի՞ր միւսանգամ դարձուցանես զիս։
Եւ դիպեսցին պերճութիւնքդ ձեր հանգոյն մոխրոյ, եւ մարմին կաւեղէն՝՝։
որ իբրեւ զտիկ հնացեալ են՝՝, կամ իբրեւ զձորձս ցեցակեր։
որ իբրեւ զծաղիկ ծաղկեալ՝ թօթափեցաւ, խոյս ետ իբրեւ ստուեր, եւ մի՛ կացցէ։
որք յափշտակեցան տարաժամ, Գետ բղխեալ հիմունք նոցա.
թող թէ մարդ երր, եւ որդի մարդոյ որդն։
Կաց ըստ իս՝ եւ ես ըստ քեզ. ի կաւոյ կազմեալ ես եւ դու իբրեւ զիս, անդստին կազմեալ եմք։՝՝
Ո թուէ զբազմութիւն աստեղաց, եւ զամենեսեան զնոսա յանուանէ կոչէ։
Զի զարդարութիւնս քո ոչ ծածկեցի ի սրտի իմում, զճշմարտութիւն քո եւ զփրկութիւն քո. ասացի եւ ոչ թաքուցի զողորմութիւնս քո, եւ ճշմարտութիւնս քո ի ժողովրդենէ մեծէ։
Եւ դարձցի հողն յերկիր որպէս եւ էրն, եւ հոգին դարձցի առ Աստուած որ ետ զնա։
Այսուհետեւ ունիմք զգանձս զայս յամանս խեցեղէնս, զի առաւելութիւն զօրութեանն իցէ յԱստուծոյ, եւ ոչ ի մէնջ։
Քանզի գիտեմք զի եթէ երկրաւոր տաճար շինուածոյս մերոյ քակտեսցի, շինած յԱստուծոյ ունիմք՝ տաճար առանց ձեռագործի յաւիտենական, յերկինս։
Քանզի ամենայն մարմին իբրեւ զխոտ է, եւ ամենայն փառք մարդոյ իբրեւ զծաղիկ խոտոյ. խոտն ցամաքեցաւ եւ ծաղիկն թօթափեցաւ.