13 Արհաւիրք եւ բոմբիւնք գիշերականք, հասեալ ահ ի վերայ մարդկան՝՝,
Եւ մօտ ընդ մուտս արեւուն թմբրութիւն անկանէր ի վերայ Աբրամու. եւ ահա ահ խաւարին հասանէր ի վերայ նորա։
Եւ արկ Տէր Աստուած թմբրութիւն ի վերայ Ադամայ, եւ ննջեաց. եւ առ մի ի կողից նորա եւ ելից ընդ այնր մարմին։
Եւ եկն Աստուած առ Աբիմելէք ի տեսլեան գիշերոյ, եւ ասէ. Ահա մեռանիս վասն կնոջդ զոր առեր, զի կին առնակին է։
Եւ ետես տեսիլ. եւ ահա սանդուղք հաստատեալ յերկրի, որոյ գլուխ իւր հասանէր յերկինս, եւ հրեշտակք Աստուծոյ ելանէին եւ իջանէին ընդ նա։
Եւ եկն Աստուած առ Լաբան Ասորի ի տեսլեան գիշերոյ եւ ասէ ցնա. Զգոյշ լեր անձին քում, գուցէ խօսիցիս ընդ Յակոբայ անզգամութեամբ։
Խօսեցաւ Աստուած ընդ Իսրայելի ի տեսլեան գիշերոյ, եւ ասէ. Յակոբ, Յակոբ։ Եւ նա ասէ. Ո՞վ ես՝՝։
դողումն եւ սոսկումն պատահեցին ինձ, եւ մեծապէս զոսկերս իմ շարժեցին։
Եւ ասէ ցնոսա Տէր. Լուարուք բանից իմոց. եթէ լինիցի մարգարէ ի ձէնջ Տեառն, տեսլեամբ երեւեցայց նմա, եւ երազով խօսեցայց ընդ նմա։