21 Ոչ ամենեցուն է լոյս տեսանելի, փայլածուն է ի հնութիւնս, որպէս որ ի նմանէն ի վերայ ամպոց։
Որ ունի զերեսս աթոռոյ, թռուցանէ նովաւ զմէգ իւր։
Ի ձեռս ծածկեաց զլոյս, եւ ետ պատուէր վասն նորա պատահելոյ։
Միթէ մատեա՞ն կամ դպի՞ր մերձ կայցէ առ իս, զի զմարդկան գրեալ լռեցուցից։
Ի հիւսիսոյ ամպ ոսկէճաճանչ. ի վերայ այսոցիկ մեծ են փառք եւ պատիւ Ամենակալին.
Ո՞ պատրաստեաց զհոսանս սաստիկս անձրեւաց, եւ զճանապարհս ամպրոպաց տեղեալ յերկիր,