20 Միթէ մատեա՞ն կամ դպի՞ր մերձ կայցէ առ իս, զի զմարդկան գրեալ լռեցուցից։
Բայց ընդէ՞ր իսկ, աղէ ուսո զիս. զի՞նչ ասասցուք նմա, եւ դադարեսցուք ի բազումս խօսելոյ։
Ոչ ամենեցուն է լոյս տեսանելի, փայլածուն է ի հնութիւնս, որպէս որ ի նմանէն ի վերայ ամպոց։
քան զաւազ ծովու ծանրագոյն լինէր. նա ուրեմն բանք իմ անզգամք են։
Սրեցին զլեզուս իւրեանց որպէս զօձի, եւ թոյնք իժից ի ներքոյ շրթանց նոցա։
Այլ Տէր ի տաճարի սրբութեան իւրոյ, եւ երկիցէ՝՝ յերեսաց նորա ամենայն երկիր։