18 Ի հարաւոյ հաստատեսցես ընդ նմա ի հնութիւնս, զօրացուցանել իբրեւ զտեսիլ եղեման։
Եւ քո ջերմ պատմուճան հանդարտեալ կայ ի վերայ երկրի։
Օրհնեցէք եւ սաղմոս ասացէք նմա, պատմեցէք զամենայն սքանչելիս նորա.
Օրհնեցէք զԱստուած ի սրբութեան նորա, օրհնեցէք զնա ի հաստատութեան զօրութեան նորա։
Եւ արար զաւազանն պղնձի եւ զխարիսխն նորա պղնձի՝ ի հայելեաց կանանց ուխտաւորաց, որք պահեցին պահս՝՝ առ դրան խորանին վկայութեան՝ յաւուր յորում եհար զխորանն՝՝։
Մինչդեռ պատրաստէր զերկինս՝ ընդ նմա էի, եւ մինչ զատուցանէր զաթոռ իւր ի վերայ հողմոց՝՝։
Ո՞ չափեաց ափով իւրով զջուրս, եւ զերկինս թզաւ, եւ զերկիր ամենայն՝ քլաւ. ո՞ կշռեաց զլերինս կշռով, եւ զդաշտս կշռորդօք։
Որ ունի զծիր՝՝ երկրի, եւ բնակիչք նորա իբրեւ զմարախ. որ կանգնեաց զերկինս իբրեւ զկամար, եւ ձգեաց իբրեւ զխորան եւ հաստատեաց զերկիր՝՝ բնակել ի նմա։
Այսպէս ասէ Տէր որ փրկեացն զքեզ եւ ստեղծ զքեզ յորովայնէ. Ես եմ Տէր որ առնեմ կատարեմ զամենայն. ձգեցի զերկինս միայն, եւ հաստատեցի զերկիր։
Ես արարի զերկիր եւ զմարդն ի վերայ նորա, ես ձեռամբ իմով հաստատեցի զերկինս, ես ամենայն աստեղաց ետու հրաման։
Տէր է որ արար զերկիր զօրութեամբ իւրով, եւ կանգնեաց զտիեզերս իմաստութեամբ իւրով, եւ խորհրդով իւրով ձգեաց զերկինս.
Առած բանի Տեառն ի վերայ Իսրայելի։ Ասէ Տէր՝ որ ձգեաց զերկինս եւ արկ հիմունս երկրի, եւ հաստատէ զոգի մարդոյ ի նմա.