11 եւ զընտիր ամպ ցանեսցէ. ցրուէ մէգ զլոյս նորա, եւ ինքն դարձուսցէ զշրջանակս։
Եւ ել Աքաաբ ուտել եւ ըմպել. եւ Եղիա ել ի գլուխ լերինն Կարմեղայ, եւ խոնարհեցաւ յերկիր, եւ եդ զերեսս իւր ի մէջ ծնգաց իւրոց.
Ծրարէ զջուրս յամպս իւր, եւ ոչ պատառեցաւ մէգ ի ներքոյ նորա։
Ինքն ետես եւ համարեցաւ, եւ զճանապարհ նորա արձակմամբ բարբառոյ։՝՝
Ի ձեռս ծածկեաց զլոյս, եւ ետ պատուէր վասն նորա պատահելոյ։
Գիտեմք զի Աստուած եդ զգործս իւր. լոյս արար ի խաւարի։
Ի ներքոյ ամենայն երկնից իշխանութիւն նորա՝՝, եւ լոյս նորա ի վերայ ծագաց երկրի։
Զի այսպէս ասաց ցիս Տէր. Զգուշութիւն եղիցի յիմում քաղաքի՝՝ իբրեւ զլոյս տօթագին ի միջօրէի, եւ իբրեւ զամպ ցօղագին յաւուրս ամարայնոյ։
Եւ մինչդեռ նա խօսէր, ահա ամպ լուսաւոր հովանի եղեւ ի վերայ նոցա. ձայն եղեւ յամպոյն եւ ասէ. Դա է Որդի իմ սիրելի ընդ որ հաճեցայ, դմա լուարուք։