32 Ի ձեռս ծածկեաց զլոյս, եւ ետ պատուէր վասն նորա պատահելոյ։
Որ ունի զերեսս աթոռոյ, թռուցանէ նովաւ զմէգ իւր։
եւ զընտիր ամպ ցանեսցէ. ցրուէ մէգ զլոյս նորա, եւ ինքն դարձուսցէ զշրջանակս։
Ուր կամեցաւ՝ եդ զգործ նոցա, եւ զամենայն ինչ զոր հրամայեսցէ նոցա. սոքա կարգեալ են առ ի նմանէ ի վերայ երկրի։
Գիտեմք զի Աստուած եդ զգործս իւր. լոյս արար ի խաւարի։
Արձակիցե՞ս շանթս՝ եւ գնայցեն, եւ ասիցեն ցքեզ թէ զի՛նչ է։
Արար զլուսաւորս մեծամեծս միայն, զի յաւիտեան է ողորմ նորա։
հուր եւ կարկուտ, ձիւն եւ սառն, հողմ եւ մրրիկ որ առնէք զբան նորա,
Ցանկալի է նա քան զոսկի եւ քան զականս պատուականս բազումս, քաղցր է նա քան զմեղու խորիսխ։՝՝
Եղիցին քեզ հաճոյ բանք բերանոյ իմոյ, եւ խորհուրդք սրտի իմոյ առաջի քո յամենայն ժամ, Տէր օգնական իմ՝՝ եւ փրկիչ իմ։
Իբրեւ ոչ արեւ եւ ոչ աստեղք երեւէին ի բազում աւուրս, եւ ձմեռն ոչ սակաւ կայր ի վերայ, ապա բառնայր ամենայն յոյս փրկութեան մերոյ։