6 եւ ստեաց դատաստանի իմում. բռնութեամբ՝՝ է նետս իմ առանց անիրաւութեան։
Պատեցին զիս տէգք, յանխնայ խոցոտեցին զերիկամունս իմ, եհեղ յերկիր զմաղձ իմ։
զի ասացեր թէ՝ Սուրբ եմ՝ եւ ոչ մեղայ, անարատ եմ՝ զի ոչ անօրինեցի։
Զի նետք Տեառն ի մարմնի իմում են, եւ սրտմտութիւն նորա ծծէ զարիւն իմ. յորժամ սկսանիմ խօսել՝ կտտեն զիս՝՝։
Ընդէ՞ր որ տրտմեցուցանեն զիս՝ զօրանան, եւ վէրք իմ սաստիկք, ուստի՞ բժշկեցայց. լինելով եղեւ ինձ իբրեւ զջուր ցուրտ՝՝ յորում ոչ գոյ հաւատ։