32 եթէ տեսեր՝ ցոյց ինձ, եւ՝՝ եթէ անիրաւութիւն արարի, այլ ոչ յաւելից։
Ծանեաւ Յուդա եւ ասէ. Արդարացեալ է նա քան զիս. զի ոչ ետու զնա որդւոյ իմում Սելովմայ. եւ ոչ եւս յաւել գիտել զնա։
եւ ասացից. Տէր, մի՛ ուսուցաներ զիս ամպարշտել. եւ ընդէ՞ր այսպէս դատեցար զիս.
Ապա մեղադիր լիցի մարդ, ինքն ցինքն ասիցէ, թէ՝ Զորպիսի՛ս վճարէի, եւ ոչ արժանի ըստ որոց մեղայն պատժեաց զիս։
Զի որ ասէ ընդդէմ Հզօրին՝ թէ՝ Առի եւ գրաւեցի առանց քո.
Որ պահէ զպահս գիշերականս, որ մեկնէ զիս ի չորքոտանեաց երկրի եւ ի թռչնոց երկնից։՝՝
Երկիցէ ի Տեառնէ ամենայն երկիր, եւ ի նմանէ դողասցեն ամենայն բնակիչք աշխարհի։
Որ ծածկէ զամպարշտութիւն իւր՝ ոչ յաջողեսցի, իսկ որ ի վեր հանէ եւ յանդիմանէ՝ սիրելի լիցի՝՝։
Ունկն դիք եւ լուարուք, ոչ այդպէս խօսին՝՝, եւ ոչ գոյ մարդ որ զղջանայ ի չարեաց իւրոց, եւ ասէ թէ՝ Զի՞նչ գործեցի. կասեաց ընթացօղն յընթացից իւրոց՝ իբրեւ զձի ընդ քիրտն մտեալ ի խխնջել իւրում՝՝։
Դարձցին եւ նստցին ընդ յարկաւ նորա, կեցցեն եւ հաստատեսցին ցորենով. եւ ծաղկեսցէ՝՝ իբրեւ զորթ. յիշատակ նորա իբրեւ զգինի Լիբանանու եղիցի։ Եփրեմայ՝
Եւ ասէ Բաղաամ ցհրեշտակն Տեառն. Մեղայ, զի ոչ գիտէի թէ դու ինձ ընկիճեալ կայցես ի ճանապարհիս. եւ արդ՝ եթէ չիցէ քեզ հաճոյ, դարձայց անդրէն։
ի բաց մերկանալ ի ձէնջ ըստ առաջին գնացիցն զմարդն հին, զապականեալն ցանկութեամբք խաբէութեանն.