20 Ընդունայն լիցի նոցա աղաղակելն եւ աղաչել զայլս. զի վարեցան անօրէնութեամբ խոտորեցուցանել զտկարս։
Առաքէ զքահանայս ի գերութիւն. եւ զզօրաւորս երկրի կործանեաց։
Պատահեցին նմա իբրեւ զջուր ցաւք, գիշերի ծածկեաց զնա մութ։
Որ՝՝ ճանաչէ զգործս նոցա, եւ դարձուցանէ ի գիշերի, եւ խոնարհեսցին։
Եւ զամենայն զօրաւորս զօրութեամբ մի՛ ձգեսցես ի գիշերի՝ ելանել ժողովրդոց փոխանակ նոցա.
Մի՛ մատներ գազանաց զանձն որ խոստովան առնի առ քեզ՝՝, եւ զանձինս տնանկաց քոց մի՛ մոռանար ի սպառ։
Վասն այնորիկ եղիցին ձեզ մեղքդ այդոքիկ իբրեւ զպարիսպ կործանեալ առժամայն ամուր քաղաքի առելոյ՝՝, որում յանկարծակի հասանիցէ կործանումն։
Եւ ել հրեշտակ Տեառն, եւ սատակեաց ի բանակէ անտի Ասորեստանեայցն հարեւր ութսուն եւ հինգ հազար. եւ յարեան ընդ առաւօտն՝ գտին զայն ամենայն մարմին մեռեալ։
Եւ մինչդեռ երկիր պագանէր ի տան իւրում Նասրաքայ կռոց իւրոց, Ադրամելէք եւ Սարասար որդիք նորա սպանին զնա սրով, եւ ինքեանք գնացին փախստական ի Հայս. եւ թագաւորեաց Ասորդան որդի նորա ընդ նորա։
Որ տայ զիշխանս յոչինչ իշխանութիւն եւ զերկիր իբրեւ զոչինչ արար։
Պատասխանի ետ հրեշտակն եւ ասէ ցիս. Այս բան Տեառն է առ Զորաբաբէլ. ասէ. Ոչ զօրութեամբ մեծաւ եւ ոչ ուժգնութեամբ, այլ Հոգւով իմով, ասէ Տէր ամենակալ։
Եւ ի մէջ գիշերի եղեւ բարբառ. Ահա փեսայ գայ, արիք ընդ առաջ նորա։
Ասէ ցնա Աստուած. Անմիտ, յայսմ գիշերի զոգիդ ի քէն ի բաց պահանջիցեն, իսկ զոր պատրաստեցերն ո՞ւմ լինիցի։
Եւ անդէն եհար զնա հրեշտակ Տեառն, փոխանակ զի ոչ ետ փառս Աստուծոյ. եւ եղեալ որդնալից՝ սատակեցաւ։
զի դուք ինքնին իսկ ստոյգ գիտէք, թէ օրն Տեառն իբրեւ զգող գիշերի՝ այնպէս հասանէ։
Եւ ագահութեամբ մտացածին բանիւք առնիցեն զձեզ վտարանդիս. որոց դատաստանն ի բնէ ոչ դատարկանայ, եւ կորուստն նոցա ոչ նիրհէ։
Եւ ասէ Դաւիթ. Կենդանի է Տէր, բայց եթէ Տէր խրատեսցէ զդա, եւ կամ թէ օր իւր եկեսցէ եւ մեռցի, կամ թէ ի պատերազմ մտցէ եւ յաւելցի.