2 Լուարուք ինձ, իմաստունք, ունկնդիր լերուք, հանճարեղք։
Կրկնեալ անդրէն Եղիուսայ ասէ.
Զի ունկն զբանս քննէ, եւ կոկորդ զկերակուրս ճաշակէ՝՝։
որոց իբրեւ լուիցէ իմաստունն՝ իմաստնագոյն լիցի, իսկ որ հանճարեղն իցէ զառաջնորդութիւն ստասցի,
Իբրեւ ընդ իմաստունս խօսիմ. ընտրեցէք ձեզէն զոր ասեմս։
Եղբարք, մի՛ լինիք տղայք մտօք, այլ ի չարեաց տղայացարուք, եւ մտօք կատարեալք լինիջիք։