16 Ապա թէ ոչ՝՝ խրատեսցիս՝ լուր զայս, ունկն դիր բարբառոյ բանից իմոց։
Եւ իմ սիրտս իբրեւ զձերդ է։
վախճանեսցի ամենայն մարմին առ հասարակ, եւ ամենայն մարմին ի հող դարձցի ուստի եւ ստեղծաւ։
Եթէ դու ոչ համարիցիս զայն որ ատեայ զանիրաւութիւն, եւ կորուսանէ զչարիս. արդարք յաւիտեան կեան։