1 Կրկնեալ անդրէն Եղիուսայ ասէ.
Կրկնեալ անդրէն Եղիուսայ Բարաքիելի Բուզացւոյ, ասէ. Մանուկ եմ ես ժամանակաւ, եւ դուք էք ծերագոյնք. վասն որոյ լուռ եղէ, երկուցեալ պատմել զանձին իմոյ զիմաստութիւն։
Ապա թէ ոչ, լուր ինձ դու, կարկեաց եւ ուսուցից քեզ զիմաստութիւն։
Լուարուք ինձ, իմաստունք, ունկնդիր լերուք, հանճարեղք։
Կրկնեալ անդրէն Եղիուսայ ասէ.