3 Սուրբ է սիրտ իմ բանիւք, իմաստութիւն շրթանց իմոց յստակս իմասցի։՝՝
Ապաքէն հանճարեղն ոգւով՝ իմաստութեամբ տացէ պատասխանի. եւ լնուցու աշխատութեամբ որովայնի՝՝,
ոչ խօսեսցին շրթունք իմ անօրէնութիւն, եւ ոչ անձն իմ խորհեսցի անիրաւութիւն՝՝։
Եւ ի մարդոյ ոչ ամաչեցից, եւ ի մարդկանէ ոչ պատկառեցից։
Քանզի ոչ գիտեմ աչառել երեսաց, ապա թէ ոչ՝ եւ զիս ցեց կերիցէ՝՝։
Ահաւասիկ բացի զբերան իմ, եւ խօսեցաւ լեզու իմ։
Ո՞ է դա՝ որ թաքուցանէ յինէն զխորհուրդս ժողովեալ զբանս ի սրտի, եւ համարի յինէն թաքուցանել։՝՝
Բայց արդ հայեցեալ յերեսս ձեր ոչ ստեցից. նստարուք, եւ մի՛ ինչ լիցի անիրաւութիւն ի դատաստանի,
Լեզու իմաստնոց գիտէ զբարիս՝՝. բերանք անզգամաց պատմեն զչարիս։
Շրթունք իմաստնոց հաստատեալ են իմաստութեամբ,՝՝ սիրտք անմտաց ոչ են անսխալք։
Է ոսկի եւ բազմութիւն անդոց. եւ անօթ պատուական՝ շրթունք գիտութեան։
զի պարգեւս բարեաց պարգեւեցից՝՝ ձեզ. զօրէնս իմ մի՛ թողուք.