20 Ամենայն ուտելի կերակրոց ոչ կարասցէ ակն ունել. եւ անձն նորա ցանկասցի կերակրոց։
Եւ ետես կինն զի բարի էր ծառն ի կերակուր եւ հաճոյ աչաց հայելոյ, եւ գեղեցիկ ի տեսանել՝՝. եւ առ ի պտղոյ նորա, եկեր. եւ ետ առն իւրում ընդ իւր, եւ կերան։
Յառաջ քան զկերակուրս իմ՝ հեծութիւն եհաս, արտասուօք եւ ահիւ նեղեալ եմ։
Սա՝ ոչ կարէ հանդարտել անձն իմ, զի շարաւով տեսանեմ զկերակուր իմ՝ իբրեւ զհոտ առիւծու։
Ո փրկէ յապականութենէ զկեանս քո, պսակէ զքեզ ողորմութեամբ եւ գթութեամբ։
Եւ ես ասեմ. Եղիցի, Տէր։ Զի՝՝ կարգեցից զքեզ յորդիս, եւ տաց քեզ զերկիրն ընտիր, ժառանգութիւն անուանի Աստուծոյ ամենակալի՝՝ ազգաց. եւ ասացի թէ՝ Հայր կոչեսցես զիս, եւ ոչ եւս դառնայցես յինէն։
Վասն այնորիկ փոխանակ զի կռփէիք զաղքատս եւ կաշառս ընտրանաւ առնուիք ի նոցանէն, ապարանս զարդարեալս շինեսջիք, եւ մի՛ բնակեսջիք ի նոսա, այգիս ցանկալիս տնկեսջիք, եւ զգինի նոցա մի՛ արբջիք։