20 Խօսեցայց զի հանգեայց, բացեալ զշրթունս իմ։
Կարկեցարուք՝ զի խօսեցայց ես, եւ հանգեայց ի սրտմտութենէ։
Զի ո՞վ է ոսոխն իմ եկեսցէ, զի արդ կարկեցայց եւ պակասեցայց։
Ոչ այդպէս կարծէի խօսել քեզ ընդդէմ մեր զայդ. ո՞չ ապաքէն իմաստնագոյնք իցէք քան զիս։
Ներեցէք ինձ եւ ես խօսեցայց, եթէ ոչ այպանիցէք զբանիւք իմովք։
Եւ որովայն իմ իբրեւ զտիկ քաղցուոյ կապեալ՝ եռայ, կամ իբրեւ զփուքս դարբնաց ուռուցեալ՝՝։
Եւ ի մարդոյ ոչ ամաչեցից, եւ ի մարդկանէ ոչ պատկառեցից։
Միթէ բազո՞ւմ անգամ լեալ իցեն քո բանք աշխատութեամբ, եւ զօրութեան բանից քոց ո՞ հանդարտեսցէ։