2 Եւ բարկացաւ Եղիուս Բարաքիելի Բուզացի, յազգականութենէ Արամայ՝ աշխարհին Աւստացւոց՝՝. բարկացաւ Յոբայ յոյժ, զի երեւեցոյց զանձն արդար առաջի Տեառն։
ԶՈվք զանդրանիկն նորա, եւ զԲաւ զեղբայր նորա, եւ զԿամուէլ հայր Ասորւոց,
կամ թէ բարւո՞ք թուիցի քեզ՝ թէ անիրաւ իցեմ. զի մերժեցեր զգործս ձեռաց քոց, եւ ի խորհուրդս ամպարշտաց հայեցար։՝՝
Պարտաւորեցար բանիւք բերանոյ քո, եւ ոչ քննեցեր զբանս հզօրաց՝՝։
Ո՞չ ապաքէն չարութիւն քո բազում է, եւ անթիւ են մեղք քո։
Կենդանի է Տէր որ այսպէս դատեցաւ զիս, եւ Ամենակալն՝ որ դառնացոյց զանձն իմ։
Մի՛ լիցի ինձ ասել զձեզ արդարս. մինչեւ մեռանիցիմ ոչ փոխեցից զանմեղութիւն իմ։
Արդարութեան անսացեալ՝ եւ ոչ մեկնեցայց, զի ոչ գիտեմ զանձին գործեալ զանպատեհս։
Պատահեցար ինձ անողորմ, հզօր ձեռամբ հարեր զիս։
Եւ ի վերայ երեցուն բարեկամացն բարկացաւ յոյժ, զի ոչ կարացին տալ պատասխանի ընդդէմ Յոբայ. եւ եդեալ զնա լինել ամպարիշտ։
Սակայն խօսեցար յականջս իմ, եւ զբարբառ բանից քոց լուայ,
Զի՞նչ իրաւունս համարեցար զայդ. ո՞վ ես դու զի ասես թէ՝ Արդար եմ առաջի Տեառն.
եւ ծածկեա յերկրի բացէ ի բաց առ հասարակ, եւ լից զերեսս նոցա անարգանօք։
Եւ հայեցեալ Յիսուսի զնոքօք լի ցասմամբ, տրտմեալ վասն կուրութեան սրտից նոցա՝ ասէ ցայրն. Ձգեա զձեռն քո։ Եւ նա ձգեաց, եւ ողջացաւ ձեռն նորա։
Նա իբրեւ կամեցաւ զանձն արդարացուցանել, ասէ ցՅիսուս. Եւ ո՞վ է իմ ընկեր։
Բարկանայք, եւ մի՛ մեղանչէք. արեգակն ի վերայ բարկութեան ձերոյ մի՛ մտցէ։