6 զի կշռեալ եմ ի կշիռս արդարութեան, եւ գիտէ Տէր զանմեղութիւն իմ։
Զի ինքն գիտէ զճանապարհս իմ, եւ քննեաց զիս իբրեւ զոսկի։
Լռեցին եւ երեքին բարեկամք նորա այնուհետեւ ի խօսելոյ ընդդէմ Յոբայ. քանզի էր Յոբ արդար առաջի նոցա՝՝։
Եթէ կշռելով ոք կշռէր զբարկութիւնս իմ, եւ զցաւս իմ միանգամայն բառնայր ի լուծ կշռոց,
քան զաւազ ծովու ծանրագոյն լինէր. նա ուրեմն բանք իմ անզգամք են։
Քանզի ճանաչէ Տէր զճանապարհս արդարոց, ճանապարհք ամպարշտաց կորիցեն։
Տէր լոյս իմ եւ կեանք իմ, ես յումմէ՞ երկեայց. Տէր ապաւէն կենաց իմոց, ես յումմէ՞ դողացայց։
Մէտ կշռոց է արդարութիւն ի Տեառնէ, եւ գործք նորա կշիռք արդարք։
Ամենայն այր երեւի անձին իւրում արդար, բայց ուղղէ զսիրտս Տէր։
ճանապարհք բարեպաշտաց ուղիղ են, դիւրեալ եւ պատրաստեալ են ճանապարհք աստուածապաշտաց։
Եւ իցէ՞ թէ արդարասցի կշռովք անօրէնն, եւ պայուսակաւ կշռոց նենգութեան.
Եւ յայնժամ ասացից ցնոսա եթէ. Ոչ երբեք գիտէի զձեզ. ի բաց կացէք յինէն ամենեքեան՝ ոյք գործէիք զանօրէնութիւն։
Այլ հաստատուն հիմն Աստուծոյ կայ եւ ունի զկնիքս զայս, թէ՝ Ծանեաւ Տէր զայնոսիկ որ իւրն են. եւ՝ Ի բաց լիցի յանիրաւութենէ ամենայն որ անուանէ զանուն Տեառն։
Աստուած՝ Աստուած է Տէր, եւ Աստուած՝ Աստուած ինքնին գիտէ, եւ Իսրայէլ ինքնին գիտասցէ, եթէ վասն ապստամբութեան ինչ յանցեաք առաջի Տեառն, մի՛ ապրեցուսցէ զմեզ յաւուրս յայսմիկ.
Մի՛ պարծիք եւ մի՛ խօսիք զամբարտաւանս, եւ մի՛ ելցէ մեծաբանութիւն ի բերանոյ ձերմէ. զի Աստուած գիտութեանց Տէր, եւ Աստուած պատրաստէ զարուեստս իւր՝՝։