36 իբրեւ զպսակ ի վերայ ուսոց եդեալ ընթեռնուի.
Եւ տաց զփականս Դաւթի նմա. իշխեսցէ, եւ ոչ ոք իցէ որ նմա ընդդէմ դառնայցէ։
Այսուհետեւ, եղբարք իմ սիրելիք եւ անձկալիք, ուրախութիւն իմ եւ պսակ, այսպէս հաստատուն կացէք ի Տէր, սիրելիք։
Եւ եղիցես պսակ վայելչութեան ի ձեռին Տեառն, եւ թագ արքայութեան ի ձեռին Աստուծոյ քո.
Զարդարութիւն զգեցեալ էի, եւ արկեալ զիրաւունս հանգոյն կրկնոցի։
Եւ դիցես զերկուս ականսն ի վերայ ուսոց վակասին, զի լինիցին ականքն յիշատակ որդւոցն Իսրայելի. եւ բառնայցէ Ահարոն զանուանս որդւոցն Իսրայելի առաջի Տեառն ի վերայ երկուց ուսոց իւրոց ի յիշատակ վասն նոցա։
Ո՛ տացէ ինձ լսել եթէ ձեռն Տեառն չէր զարհուրեցուցեալ. կամ թէ մուրհակ՝ զոր ունէի զումեքէ,
եւ ո՞չ պատառէի զայն եւ անդրէն դարձուցանէի, ոչ ինչ առեալ ի պարտականէն։