21 Եթէ վերացուցի ձեռն ի վերայ որբոյն՝ յուսացեալ թէ բազում է իմ օգնականութիւն,
Արձակեցեր զայրիս ունայնս, եւ զորբս չարչարեցեր։՝՝
Յափշտակեցին զորբն ի ստենէ, եւ զանկածն տառապեցուցին։
Զի փրկեցի զաղքատն ի ձեռանէ հզօրին, եւ՝՝ որբոյ որոյ ոչ էր օգնական՝ օգնեցի։
յորժամ ելանէի ընդ առաւօտս ի քաղաքն, եւ արկանէր ի հրապարակս աթոռ իմ,
Եթէ կերա՞յ արդեւք զպատառն իմ միայն, եւ որբոյն ոչ կարկառեցի։
Եթէ ոչ օրհնեցին զիս տկարք, եւ ի կտրոց խաշանց իմոց ջեռան թիկունք նոցա։
Բայց զի իբրեւ ի վերայ որբոյ յարուցեալ էք ի վերայ իմ, եւ խաղացեալ էք ի վերայ բարեկամի ձերոյ։
Զի ահա թշնամիք քո գոչեցին, եւ ատելիք քո համբարձին զգլուխս իւրեանց։
գիրացան եւ պարարտացան, եւ անցին զբանիւք իմովք ի չարութիւն՝՝, դատաստան արդար ոչ դատեցան, զիրաւունս որբոյն ոչ իրաւացուցին, եւ զդատաստան այրւոյն՝՝ ոչ դատեցան։
Զհայր եւ զմայր անարգէին ի քեզ, եւ ընդ եկին եւ ընդ պանդխտին անիրաւութեամբ գնային ի քեզ, զորբն եւ զայրին բռնադատէին ի քեզ.
Զձեռս իւրեանց պատրաստեն ի չար. իշխանն խնդրէ, եւ դատաւորն խօսի բանս խաղաղութեան ըստ ցանկութեան անձին իւրոյ.