7 ի մէջ արձագանգաց գոչեսցեն. որք ընդ խռուովք վայրենեօք բնակեալ էին։՝՝
Եւ նա եղիցի այր վայրագ. ձեռք նորա յամենեսին, եւ ձեռք ամենեցուն ի նա. եւ յանդիման ամենայն եղբարց իւրոց բնակեսցէ։
Բայց մարդ ի խօսել ընդ վայր, ղօղի բանիւք՝՝. այր կանանցածին հանգոյն է ցռոյ անապատականի։
Յարեան ի վերայ իմ գողք. որոց տունք իւրեանց էին ծակք վիմաց.
Որդիք անզգամաց եւ անուանարկաց, եւ շիջելափառք յերկրէ։
Իսկ արդ՝ զիա՞րդ, միթէ տարապարտո՞ւց խանչիցէ ցիռ, բայց եթէ կերակուր խնդրիցէ. կամ թէ գոչիցէ՞ եզն առ մսուր՝ յորժամ ունիցի զկերակուր.
եւ եթէ թողուս զնա՝ խոպանանայ եւ մոլախոտէ ամենեւին եւ լքանի, եւ քարինք որմոց նորա յատակին։