4 Որք պատէին խարշափուն բանջարով,՝՝ որոց բանջարն իսկ էր կերակուր։
Եւ ինքն գնաց յանապատ աւուր միոյ ճանապարհ, եւ չոգաւ եւ նստաւ ընդ բեւեկնեաւ. եւ խնդրեաց մահ անձին իւրոյ, եւ ասէ. Շատ է արդ, Տէր, ա՛ռ զոգի իմ յինէն, Տէր՝՝. զի ոչ եմ ես լաւ քան զհարս իմ։
Ի կարօտութեան եւ ի սովի անծնունդ. որ փախչէին երէկ յանջրդւոյ՝՝, յանձկութենէ եւ ի թշուառութենէ։
Անարգք եւ արհամարհեալք եւ կարօտեալք յամենայն բարութենէ, որք եւ զարմատս փայտից ծամէին ի սաստիկ սովոյ։
Պատասխանի ետ Ամովս եւ ասէ ցԱմասիա. Ես ոչ մարգարէ էի եւ ոչ որդի մարգարէի, այլ հովիւ էի՝ եւ թութ՝՝ քաղէի.
Եւ ցանկայր լնուլ զորովայն իւր յեղջերէն զոր խոզքն ուտէին, եւ ոչ ոք տայր նմա։