31 Դարձաւ ի սուգ քնար իմ, եւ սիրտ իմ՝՝ եւ երգ իմ ի լալիւն։
Նեղեալ շրջեցայց առանց բերանակապի՝՝. կացի ի մէջ եկեղեցւոյ աղաղակ բարձեալ։
ժամանակ լալոյ, եւ ժամանակ ծիծաղելոյ. ժամանակ կոծելոյ, եւ ժամանակ կաքաւելոյ.
Սիրտ իմ դարձաւ ի մոլորութիւն, եւ անօրէնութիւն դեռ ընկղմէր զիս. անձն իմ եկաց ի դողութեան. գիտեա զդիտաւորութիւն քո։
Եւ կոչեաց Տէր Սաբաւովթ յաւուր յայնմիկ լալումն եւ կոծումն եւ աշխարումն՝՝ եւ գերծումն, եւ զգածումն քրձի։
Լքան յուրախութենէ սիրտք մեր, եւ դարձան ի սուգ օրհնութիւնք պարուց մերոց։
Եւ դարձուցից ի սուգ զտօնս ձեր, եւ զամենայն երգս ձեր յողբս, եւ ածից ի վերայ ամենայն հասակաց քուրձ, եւ ի վերայ ամենայն գլխոց կնդութիւն. եւ արարից նմա իբրեւ սուգ սիրելւոյ, եւ որոց ընդ նմայն իցեն՝ իբրեւ օր ցաւոց՝՝։