Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Կանխեա ընդ առաւօտն եւ կաց առաջի փարաւոնի. եւ ահա նա ելանէ ի ջուր անդր. եւ ասասցես ցնա. Այսպէս ասէ Տէր. Արձակեա զժողովուրդ իմ զի պաշտեսցեն զիս։
Եւ թէ՝՝ որդի սիրելի՞ իցէ իմ Եփրեմ, մանո՞ւկ գրգանաց, փոխանակ զի բանք իմ են ի նմա, յիշելով յիշեցից զնա միւսանգամ. վասն այնորիկ փութացայ յաղագս նորա՝՝, ողորմելով ողորմեցայց նմա, ասէ Տէր։
Որովայն իմ, որովայն իմ ցաւէ, եւ ճաշակելիք՝՝ սրտի իմոյ հեծէ. սիրտ իմ գելու, եւ անձն իմ ոչ դադարեսցէ՝՝. զի ձայն փողոյ լուար, անձն իմ, զգոյժ պատերազմի եւ զթշուառութեան՝՝։
Պակասեցին աչք իմ յարտասուաց, խռովեցաւ որովայն իմ. յերկիր լուծան փառք՝՝ իմ ի վերայ բեկման դստեր ժողովրդեան իմոյ. ի սատակիլ տղայոց ստնդիեցաց ընդ ամենայն փողոցս քաղաքին։