12 Յարեան ի վերայ աջոյ շառաւեղի. զոտս իւր ձգեաց՝ եւ ճանապարհ արար ի վերայ իմ։
Բարկութեամբ վարեալ կործանեաց զիս, կրճտեաց ի վերայ իմ զատամունս. նետք հինից նորա տեղացին ի վերայ իմ, տիգօք աչաց խաղաց ի վերայ իմ. արագ արագ եհար զիս ի ծունկս. միանգամայն ասպատակեցին ի վերայ իմ։՝՝
Միանգամայն հասին ի վերայ իմ հէնք նորա, զճանապարհս իմ պատեցին դարանակալք։
Կոչէի ողոքանօք զորդիս հարճից իմոց, եւ նոքա յաւիտեան ուրացան զիս՝՝. յորժամ յառնեմ, բամբասեն զիս։
Եւ անկցի ժողովուրդն՝ այր ընդ այր, եւ այր ընդ ընկերի իւրում, ընդհարցի մանուկն ընդ ծերոյն եւ անարգն ընդ պատուականին։