1 Եւ ապա ուր ուրեմն Յոբ եբաց զբերան իւր, եւ անէծ զօրն իւր,
Բայց ոչ, աղէ առաքեա դու զձեռն քո եւ արկ յամենայն ինչս նորա. եթէ ոչ յերեսս իսկ օրհնեսցէ զքեզ։
Տէր ետ եւ Տէր առ. որպէս Տեառն հաճոյ թուեցաւ՝ նոյնպէս եւ եղեւ.՝՝ եղիցի անուն Տեառն օրհնեալ։
Եւ նստան շուրջ զնովաւ յերկրի զեւթն օր եւ զեւթն գիշեր. եւ ոչ ոք ի նոցանէ խօսեցաւ ընդ նմա բան. քանզի տեսանէին զանհնարին հարուածսն եւ զմեծամեծս յոյժ՝՝։
ապա թէ ոչ, աղէ առաքեա զձեռն քո եւ արկ զոսկերօք եւ զմարմնովք նորա, եթէ ոչ յերեսս իսկ օրհնեսցէ զքեզ։
եւ ասէ.
Կորիցէ օրն յորում ես ծնայ, եւ գիշերն՝ յորում ասացին թէ՝ Ահա արու։
ապա ուրեմն Յոբ զուր բանայ զբերան իւր, եւ ծանրացուցանէ անգիտութեամբ զբանս։
Դարձոյց զգետս ի ցամաք, եւ զգնացս ջուրց յերկիր ծարաւուտ։
Վա՜յ ինձ, մայր իմ, իբրեւ զո՞ ոք ծնար զիս. այր՝՝ դատափետեալ եւ ձգձգեալ ի դատաստան յամենայն երկրի. ոչ պարտիմ ինչ, եւ ոչ պարտի ոք ինչ ինձ. եւ զօրութիւն իմ պակասեաց յանիծանելեաց իմոց։