11 Զի ունկն որ լսէր՝ երանի տայր ինձ, եւ ակն որ տեսանէր՝ խորշէր յինէն՝՝։
Եթէ ոչ օրհնեցին զիս տկարք, եւ ի կտրոց խաշանց իմոց ջեռան թիկունք նոցա։
Զի եթէ՝՝ խրատեցեր դու զբազումս, եւ զձեռս տկարի մխիթարեցեր.
եւ զհիւանդացեալս կանգնեցեր բանիւք, եւ ծնկաց կթուցելոց քաջալերութիւն զգեցուցեր,
Ի գովութեան՝՝ արդարոց՝ ուրախ եղիցին ժողովուրդք. ընդ իշխանութիւնս ամպարշտաց՝ հեծեն արդարք՝՝։
Նոյնպէս եւ որ զերկուսն՝ շահեցաւ այլ եւս երկուս։
Եւ եղեւ մինչդեռ խօսէր զայս, ձայն եբարձ կին մի ի ժողովրդենէ անտի եւ ասէ. Երանի է որովայնին որ կրեացն զքեզ, եւ ստեանցն որ դիեցուցին զքեզ։
Եւ ամենեքին վկայէին նմա, եւ զարմանային ընդ բանս շնորհացն որ ելանէին ի բերանոյ նորա, եւ ասէին. Ո՞չ սա է որդին Յովսեփայ։