20 Իսկ իմաստութիւն ուստի՞ գտաւ, եւ զի՞նչ իցէ տեղի հանճարոյ։
Իսկ իմաստութիւն ուստի՞ գտաւ, կամ զի՞նչ տեղի իցէ հանճարոյ։
Ղօղեալ է ի մարդկանէ, եւ ի թռչնոց երկնից ծածկեցաւ։
Եւ Տէր դիւրաւ ընծայեցոյց՝՝ զճանապարհս նորա. եւ ինքն գիտէ զտեղի նորա.
եւ ասէ ցմարդ. Ահա աստուածպաշտութիւն է իմաստութիւն, եւ մեկնել ի չարեաց է հանճար։
Զի Տէր տայ զիմաստութիւն, եւ յերեսաց նորա գիտութիւն եւ հանճար։
զի ամենայն տուրք բարիք եւ ամենայն պարգեւք կատարեալք ի վերուստ են իջեալ առ ի Հօրէն լուսոյ, յորում չիք փոփոխումն եւ կամ շրջելոյ ստուեր։
Ապա թէ ոք ի ձէնջ իցէ նուազեալ յիմաստութենէ, խնդրեսցէ յԱստուծոյ որ տայն ամենայնի առատապէս եւ ոչ նախատէ, եւ տացի նմա։