Ես իբրեւ զգառն անմեղ վարեալ ի սպանդ, ոչ գիտացի թէ զինէն խորհեցան խորհուրդ չար եւ ասեն. Եկայք արկցուք փայտ ի հաց նորա՝՝, եւ ջնջեսցուք զնա յերկրէն կենդանեաց, եւ անուն նորա մի՛ եւս յիշեսցի։
Անդ Եղամ, եւ ամենայն զօրութիւն նորա շուրջ զգերեզմանաւ նորա. ամենեքին վիրաւորք անկեալք ի սրոյ՝ իջին անթլփատք ի խորս երկրի, որ ետուն զահ իւրեանց յերկրին կենդանութեան, եւ ընկալան զտանջանս իւրեանց ընդ իջեալսն ի խորխորատ