4 ոչ խօսեսցին շրթունք իմ անօրէնութիւն, եւ ոչ անձն իմ խորհեսցի անիրաւութիւն՝՝։
Ո՞չ ապաքէն առաջի Տեառն խօսիցիք՝՝, եւ յանդիման նորա նենգութիւն բարբառիք։
Անիրաւութիւն ինչ ոչ էր ի ձեռին իմում, աղօթք իմ սուրբ էին։
Ապա թէ իցէ ոք որ ասիցէ զինէն՝ սուտ խօսել, դիցէ զբանս իմ յոչինչ։՝՝
Սուրբ է սիրտ իմ բանիւք, իմաստութիւն շրթանց իմոց յստակս իմասցի։՝՝
եւ ստեաց դատաստանի իմում. բռնութեամբ՝՝ է նետս իմ առանց անիրաւութեան։
Բայց արդ հայեցեալ յերեսս ձեր ոչ ստեցից. նստարուք, եւ մի՛ ինչ լիցի անիրաւութիւն ի դատաստանի,
եւ ոչ ճանաչէք զնա, բայց ես գիտեմ զնա. եւ եթէ ասեմ թէ ոչ գիտեմ զնա, ձեզ նման սուտ լինիմ. այլ գիտեմ զնա եւ զբան նորա պահեմ։
Զի գոյ յիս ճշմարտութիւնն Քրիստոսի։