3 Եթէ տակաւին իցէ յիս շունչ իմ. եւ հոգի աստուածեղէն շուրջ զինեւ յռնգունս,
Եւ ստեղծ Տէր Աստուած զմարդն հող յերկրէ. եւ փչեաց յերեսս նորա շունչ կենդանի, եւ եղեւ մարդն հոգի կենդանի։
Եւ եթէ ո՞չ ի ձեռին նորա իցէ շունչ ամենայն կենդանեաց եւ ոգի ամենայն մարդոյ։
Եւ ոչ այնպէս. այլ ոգի է մարդկան՝՝, եւ շունչ Ամենակալի է որ ուսուցանէ։
Հոգի աստուածեղէն է որ արար զիս, եւ շունչ Ամենակալի է որ ուսուցանէ զիս։
Լռել ձեզ՝՝ ի մարդոյն յորում գոյ շունչ յռնգունս նորա. զի ընդ ո՞ւմ ումեք՝՝ համարեսցի նա։
եւ ոչ ի ձեռաց մարդկան պաշտի իբրեւ կարօտ իմիք. նա տայ ամենայնի կեանս եւ շունչ եւ զամենայն ինչ։