Զի մարդոյ բարւոյ՝ առաջի երեսաց իւրոց ետ զիմաստութիւն եւ զգիտութիւն եւ զուրախութիւն, եւ մեղանչականին ետ զբաղումն յաճախել եւ ժողովել եւ տալ բարւոյն առաջի երեսաց Աստուծոյ. սակայն եւ այն ունայնութիւն է եւ յօժարութիւն ոգւոյ։
Ո՞չ ապաքէն զայս ամենայն առակ զնմանէ առակեսցեն, եւ զնա արկցեն յերգ եւ ասասցեն. Վա՜յ որ յաճախէ անձին իւրում որ ոչ իւր իցէ, մինչեւ ցե՞րբ, ծանրացուցանէ զանուր իւր ծանրութեամբ։