2 Յո՞ մօտիցիս, կամ ո՞ւմ օգնական լինելոց իցես. ո՞չ ապաքէն այնմ որոյ բազում է զօրութիւն, եւ որոյ հզօր է բազուկ իւր։
Եւ եղեւ ի մէջօրէին եւ այպանեաց զնոսա Եղիա Թեզբացի եւ ասէ. Մեծաձայն կարդացէք, զի աստուած է, թերեւս զբօսանք ինչ իցեն նմա, եւ միանգամայն թերեւս առնիցէ հրաման՝՝, կամ թէ ի քուն իցէ եւ յառնիցէ։
Արդ եւ դուք մարդիկ իցէք՝՝, կամ ընդ ձեզ վախճանիցի իմաստութիւն։
Կրկնեալ անդրէն Յոբայ ասէ.
Ընդ ո՞ւմ խորհրդակից լինիցիս. ո՞չ ընդ այնմ որոյ ամենայն իմաստութիւն է. զո՞յր զհետ երթիցես, եթէ ոչ որոյ մեծ է զօրութիւն։՝՝
Ահաւասիկ ամենեքին իսկ գիտէք, զի՞ սնոտիս զսնոտւովք պատէք։
Զի զի՞նչ է զօրութիւն իմ եթէ համբերից, կամ զի՞նչ ժամանակ՝ զի հանդարտեսցէ անձն իմ՝՝։
Միթէ զօրութիւն վիմա՞ց իցէ զօրութիւն իմ, կամ մարմինք իմ պղնձի՞ք. կամ թէ ո՞չ ի նա ապաւինէի։
Արդ՝՝ օգնութիւն իմ մերժեցաւ յինէն, եւ ողորմութիւն հրաժարեաց յինէն, այցելութիւն Տեառն անտես արար զիս։
Այլ ուրեմն խոտան են բանք ճշմարտի. քանզի ոչ եթէ ի ձէնջ խնդրեմ զօրութիւն։
Առաջի նորա նախ Հնդիկք՝՝ անկցին, եւ թշնամիք նորա հող կերիցեն։
կամ ընդ ո՞ւմ խորհեցաւ, եւ արար զնա խելամուտ, կամ ո՞ եցոյց նմա զդատաստան եւ զճանապարհ իմաստութեան, կամ ո՞ ետ նմա փոխ յառաջագոյն՝ եւ հատուցանիցէ նմա։