11 Սիւնք երկնից թռեան եւ զարհուրեցան ի սաստէ նորա։
Հայեցաւ եւ՝՝ խռովեցաւ եւ շարժեցաւ երկիր, եւ հիմունք երկնից խռովեցան եւ տապալեցան. զի բարկացաւ նոցա Տէր։
Զի եթէ սրբոց ոչ հաւատայ, եւ երկինք ոչ են անարատ առաջի նորա,
Հրաման պատեաց՝՝ զերեսօք ջրոյ՝ մինչ ի վախճան լուսոյ ընդ խաւարի։
Զօրութեամբ հանդարտեցոյց զծով, իմաստութեամբ նորա տարածեալ է համատարածն։
Ի ծագաց երկնից են ելք նորա, հանգիստ նորա մինչեւ ի ծագս նորուն. եւ ոչ ոք իցէ որ թաքիցէ ի տապոյ նորա։
Լերինք շարժեցան ի նմանէ, եւ բլուրք սասանեցան. խախտեցաւ երկիր յերեսաց նորա, եւ համօրէն ամենայն բնակիչք նորա՝՝։
Առաջի բարկութեան նորա ո՞ հանդարտեսցէ, եւ ո՞ կացցէ ընդդէմ բարկութեան սրտմտութեան նորա. սրտմտութիւն նորա հալէ զիշխանութիւնս՝՝, եւ վէմք խորտակեցան ի նմանէ։
Ասա ցԶորաբաբէլ Սաղաթիելի յազգէ Յուդայ. Դարձեալ միւսանգամ՝՝ շարժեմ զերկինս եւ զերկիր, զծով եւ զցամաք,՝՝
Այլ եկեսցէ օր Տեառն իբրեւ զգող, յորում երկինք տագնապաւ անցցեն, եւ բնութիւնք հրով կիզեալ լուծցին, եւ երկիր եւ որ միանգամ ի նմա գործք գտանիցին։
Եւ տեսի աթոռ սպիտակ մեծ, եւ ի վերայ նորա նստեալ՝ յորոյ երեսացն երկնչէին եւ փախչէին երկինք եւ երկիր, եւ տեղի ոչ գտաւ նոցա։
Կանգնէ յերկրէ զտնանկն, եւ յարուցանէ զաղքատն յաղբեւաց, նստուցանել զնոսա ընդ զօրաւորս ժողովրդեան. եւ աթոռ փառաց ժառանգեցուցանէ նոցա։