6 թող թէ մարդ երր, եւ որդի մարդոյ որդն։
Պատասխանի ետ Աբրահամ եւ ասէ. Այժմ սկսայ խօսել ընդ Տեառն, բայց ես հող եմ եւ մոխիր։
Զմահ կոչեցի ինձ հայր, մայր եւ քոյր ինձ՝ զերր։
Կրկնեալ անդրէն Յոբայ ասէ.
Իսկ արդ զբնակեալս ի տունս կաւեղէնս, յորոց եւ ինքեանք ի նմին կաւոյ եմք, եհար զնոսա ըստ օրինակի ցեցոյ։
Զի զի՞նչ է մարդ՝ զի մեծացուցեր զնա, կամ զի հայիցիս ի նա մտօք,
Ողորմութիւն քո, Տէր, զհետ իմ եկեսցէ՝՝ զամենայն աւուրս կենաց իմոց, բնակել ինձ ի տան Տեառն ընդ երկայն աւուրս։
Մի՛ երկնչիր, որդնդ Յակոբեան, զածածդ Իսրայելեան. ես օգնեցի քեզ, ասէ Աստուած, որ փրկելոցն է զքեզ՝ Սուրբն Իսրայելի։