Եւ կին մի ի կանանց որդւոց մարգարէիցն աղաղակէր առ Եղիսէ եւ ասէր. Ծառայ քո, այր իմ մեռաւ. եւ դու ինքնին գիտես զի ծառայ քո էր երկիւղած ի Տեառնէ. եւ փոխատուն եկն առնուլ զերկոսին զորդիս իմ իւր ի ծառայութիւն։
Եւ արդ որպէս մարմինք եղբարց մերոց են մարմինք մեր, եւ որպէս որդիք նոցա՝ որդիք մեր. եւ արդ ընդէ՞ր տուաք մեք զորդիս մեր ի ծառայութիւն, եւ դստերք մեր վարեալ են ի բռնութիւն, եւ ոչ գոյ ի ձեռս մեր կար՝ որով փրկեսցուք զնոսա՝՝։