4 Եւ ասացից առաջի նորա զիրաւունս, լցից զբերան իմ յանդիմանութեամբ։
Եւ դու ասացեր թէ Բարի արարից քեզ՝՝, եւ եդից զզաւակ քո իբրեւ զաւազ ծովու որ ոչ թուիցի ի բազմութենէ։
Զի ահաւասիկ մերձեալ եմ ի դատաստանս իմ, եւ գիտեմ զի արդար երեւելոց եմ։
Բայց սակայն ես ընդ Տեառն խօսեցայց, յանդիմանեցայց առաջի նորա՝ եթէ կամեսցի։
Իսկ ո՞վ ծանուսցէ եթէ գտից զՆա, եւ հասից նմա ի սպառ։՝՝
Ծանեայց զողոքանս զոր ընդ իս խօսիցի, խելամուտ եղէց այնմ զոր ինձն պատմիցէ։
Բայց ընդէ՞ր իսկ, աղէ ուսո զիս. զի՞նչ ասասցուք նմա, եւ դադարեսցուք ի բազումս խօսելոյ։
Ոչ այդպէս, այլ պնդեա՝՝ իբրեւ այր զմէջ քո. ես հարցից, եւ դու տուր ինձ պատասխանի։
Ես յամբծութեան իմում գնացի, փրկեա զիս, Տէր, եւ ողորմեա ինձ։
Ի կատարած. իմաստութիւն որդւոցն Կորխայ. Սաղմոս Դաւթի։՝՝
Բայց քեզ յուշ լիցի՝ եւ ընդ միմեանս դատեսցուք. ասա դու նախ զանօրէնութիւնս քո զի արդարասցիս։