2 Նա եւ ես գիտեմ զի ի ձեռանէ իմմէ է յանդիմանութիւն իմ, եւ ձեռն նորա ծանրացաւ ի վերայ հեծութեան իմոյ։
Հեծեծելով հասուցից ի նա զբանս իմ, խօսեցայց դառնութեամբ անձին թախծեալ,
Ապա պատմեսցէ քեզ զզօրութիւն իմաստութեան, զի կրկին եղիցի քան զքոյն. եւ ապա գիտասցես՝ թէ արժանի ըստ որոց մեղարն անց ընդ քեզ ի Տեառնէ։
Կրկնեալ անդրէն Յոբայ ասէ.
Իսկ ո՞վ ծանուսցէ եթէ գտից զՆա, եւ հասից նմա ի սպառ։՝՝
Զի մի՛ յաւելուցուք ի մեղս ձեր, եւ անօրէնութիւն համարեալ լիցի ձեզ ի բազում բանս խօսելոյ առաջի Տեառն։՝՝
Այսուհետեւ ոչ եւս խնայեցից ի բերան իմ, խօսեցայց մինչեւ իցեմ ի վիշտս, բացից զդառնութիւն անձին իմոյ տագնապաւ։
ուղիղ են պատգամք Տեառն, եւ ամենայն գործք նորա հաւատովք են.
Նստցի միայն լռիկ ի տան իւրում՝՝, զի անձամբ իւրով ա՛ռ յանձն զլուծ քո։
Որդի մարդոյ. Ահաւասիկ ես բառնամ ի քէն զցանկալին աչաց քոց պատերազմաւ, եւ ոչ կոծեսցիս եւ ոչ լայցես, եւ ոչ ելանիցէ արտօսր ի քէն։