17 Զի ոչ գիտէի թէ գայցէ ի վերայ իմ խաւար, առաջի երեսաց իմոց ծածկեաց մէգ։՝՝
Վասն այդորիկ ես յաւելում զքեզ առ հարս քո, եւ ժողովեսցիս ի տեղւոջ քում յԵրուսաղէմ՝՝. եւ ոչ տեսցեն աչք քո զամենայն չարիսն զոր ես ածից ի վերայ տեղւոյդ այդորիկ։
Ընդէ՞ր հաներ զիս յորովայնէ եւ ոչ անդէն մեռայ, եւ ական չէր տեսեալ զիս,
իբրեւ զչեղեալ լինէի. ընդէ՞ր յարգանդէ ի գերեզման ոչ վճարեցայ։
Մի՛ հաւատասցէ դառնալ ի խաւարէ, զի հրամայեալ է արդէն ի ձեռս երկաթոյ։
Մերժեսցեն զնա ի լուսոյ ի խաւար, եւ մի՛ եղիցի նմա ծանօթ ի ժողովրդեան իւրում։
Եւ լոյս նորա խաւար ի յարկի իւրում, եւ ճրագ ի վերայ նորա շիջցի։
Շուրջ պատեալ եմ, եւ ոչ կարացից անցանել. եդ ի վերայ երեսաց իմոց խաւար։
Լոյսն քո քեզ խաւար դիպեցաւ, եւ ի քուն ծածկեաց զքեզ ջուր։
Սկսաւ Տէր խոցոտել զիս, բայց ի սպառ մի՛ սպանցէ զիս։
Տեսէ՞ք զիարդ կորեաւ՝՝ արդարն, եւ չիք ոք որ անսայ սրտիւ. եւ արք արդարք բառնան, եւ ոչ ոք հայի. զի՝՝ յերեսաց անիրաւութեան բառնայ արդար։