15 Ի վերայ այսոցիկ յերեսաց նորա տագնապեցայց, եւ ի միտ առից եւ զարհուրեցայց ի նմանէ։
Եթէ ամպարշտեցայց՝ վա՜յ է ինձ, եւ եթէ արդարացայց՝ ոչ կարեմ հայել ի վեր, զի լի եմ անարգանօք։
Վասն այնորիկ առ նա փութացայց, խրատեալ՝ զնորին հոգացայց։՝՝
Զի Տէր հիւանդացոյց՝՝ զսիրտ իմ, եւ Ամենակալն պագնապեաց զիս։
Իսկ ո՞վ ծանուսցէ եթէ գտից զՆա, եւ հասից նմա ի սպառ։՝՝
Զի ահ Տեառն կալաւ զիս, եւ առաջի նորա ոչ հանդարտեցից։
Որպէս լուաք եւ ծանեաք զայս, եւ հարքն մեր պատմեցին մեզ։
Զգուշացայ եւ զարհուրեցաւ սիրտ իմ ի ձայնէ աղօթից շրթանց իմոց. եմուտ դողումն յոսկերս իմ, եւ խռովեցաւ փոր իմ ի ներքուստ. հանգեայց յաւուր նեղութեան, ելանել ինձ ի ժողովուրդ պանդխտութեան իմոյ։