26 Ապա համարձակեսցիս առաջի Տեառն, հայեցեալ յերկինս զուարթութեամբ։՝՝
Ապա ծագեսցեն երեսք քո իբրեւ զջուր յստակ, մերկասցես զաղտեղութիւն՝՝ եւ ոչ երկիցես,
Աղօթք քո իբրեւ զարուսեակն, ի միջօրէի ծագեսցեն քեզ կեանք, վստահացեալ լիցիս՝ զի կայ քո յոյս, ի հոգոց եւ ի տատամսութենէ երեւեսցի քեզ խաղաղութիւն։
Եւ եղիցի Ամենակալն օգնական քեզ ի թշնամեաց, եւ յստակ հատուսցէ քեզ իբրեւ զարծաթ զտեալ։
ոչ ունիցի համարձակութիւն առաջի նորա. կամ ի կարդալ նորա առ նա՝ լուիցէ՞ նմա։՝՝
Յաղաչել իւրում առ Տէր՝ ընդունելի եղիցի նմա. մտցէ լուրջ երեսօք դաւանութեան, հատուսցէ մարդկան զարդարութիւն։
Մի՛ ասիցես՝ չիք այցելութիւն ի վերայ առն, եւ այցելութիւն նմա ի Տեառնէ։՝՝
Բազում անգամ բնակեաց անձն իմ ընդ այնոսիկ ոյք ատէին զողջոյն։
Որոց բերանք իւրեանց խօսեցան զնանրութիւն, եւ աջ նոցա աջ է մեղաց։
Դատ արա ինձ, Տէր, զի ես յամբծութեան իմում գնացի, ի Տէր յուսացայ զի մի՛ եղէց հիւանդ՝՝։
Ոչ գոյ բժշկութիւն մարմնոյ իմոյ յերեսաց բարկութեան քո. ոչ է խաղաղութիւն ոսկերաց իմոց յերեսաց մեղաց իմոց։
Յիշեցի զՌահաբ եւ զԲաբելովն ոյք ճանաչեն զիս. ահա Այլազգիք եւ Ծուր եւ ժողովուրդք Հնդկաց՝ սոքա եղեն անդ։
Հարսնն ցփեսայն ասէ.՝՝ Իբրեւ խնձորի ի փայտս անտառի, այնպէս եղբօրորդին իմ ի մէջ ուստերաց. ընդ հովանեաւ նորա ցանկացայ նստել՝ եւ նստայ, եւ պտուղ նորա քաղցր է ի կոկորդի իմում։
Եւ տարցի զքեզ ի բարութիւնս երկրին, եւ ջամբեսցէ՝՝ քեզ զժառանգութիւն Յակոբայ հօր քո. զի բերան Տեառն խօսեցաւ զայս։
Հաճեալ եմ ընդ օրէնսն Աստուծոյ ըստ ներքին մարդոյն.
եւ զոր ինչ հայցեմք՝ առնումք ի նմանէ, զի զպատուիրանս նորա պահեմք, եւ զհաճոյս առաջի նորա առնեմք։