24 Նստցիս յամրութիւն վիմի, եւ իբրեւ ի վէմ ձորոյն Սովփերայ։
Եւ զՈւփիր եւ զԵւիլա եւ զՅովբաբ. ամենեքեան սոքա որդիք Յեկտանայ։
Եւ նաւն Քիրամայ որ բերէր ոսկի ի Սովփերայ, եբեր ի Սովփերայ փայտ անտաշ բազում յոյժ եւ ականս պատուականս։
Եւ ամենայն կահ սպասու արքայի Սողոմոնի ոսկի գործեալ, եւ աւազանք ոսկիք՝՝, եւ ամենայն կահ տան անտառին Լիբանանու ոսկւով պատեալ՝՝. եւ ոչ գոյր արծաթ, քանզի ոչ էր համարեալ արծաթ յաւուրս Սողոմոնի թէ իցէ ինչ։
Եւ թագաւոր ոչ գոյր յԵդովմ հաստատեալ։
Եւ չոգան ի Սովփերա, եւ առին անտի ոսկի չորեքհարեւր եւ քսան տաղանդ, եւ բերին արքայի Սողոմոնի։
եւ զՍուփիր եւ զԵւիլա եւ զՅովբաբ. ամենեքեան սոքա որդիք Յեկտանայ։
եւ սեղանն պղնձի՝ զոր արար Բեսելիէլ որդի Ուրեայ որդւոյ Յովրայ՝ անդ էր առաջի խորանին Տեառն. եւ խնդրեաց ինքն Սողոմոն եւ եկեղեցին։
Եւ ծառայքն Սողոմոնի եւ ծառայքն Քիրամայ բերին ոսկի Սողոմոնի ի Սովփերայ, եւ փայտս նոճս եւ ականս պատուականս։
Եւ եդ արքայ զոսկի եւ՝՝ զարծաթ իբրեւ զքարինս յԵրուսաղէմ, եւ զփայտս մայրս իբրեւ զմոլաթզենիս ի դաշտս բազում։
Եւ եղիցի Ամենակալն օգնական քեզ ի թշնամեաց, եւ յստակ հատուսցէ քեզ իբրեւ զարծաթ զտեալ։
Եթէ կարգեցի զոսկի ի հող իմ, եթէ յականս պատուականս յուսացայ,
եթէ ուրախ եղէ ի բազում մեծութեան եկելոց ինձ, եթէ ի վերայ անթուոց եդի զձեռն իմ.
Եկայք եւ տեսէք զգործս Աստուծոյ, որ արար զնշանս եւ զարուեստս ի վերայ երկրի։
Եւ եղիցին մնացեալքն պատուականք առաւել քան զոսկի անհուր, եւ մարդն պատուական եղիցի քան զականս պատուականս Սովփերայ։