22 Ընկալ ի բերանոյ նորա դաւանութիւն, եւ ա՛ռ զբանս նորա ի սիրտ քո։
Յաղօթս եկաց առ նա. եւ լուաւ գոչման նորա, եւ դարձոյց զնա յԵրուսաղէմ ի թագաւորութիւնն իւր. եւ ծանեաւ Մանասէ, եթէ Տէր՝ նա է Աստուած։
Զպատուիրանօք նորա ոչ անցից՝ զի մի՛ մեռանիցիմ, ի ծոց իմ թաքուցից զբանս նորա։
Եղիցի ինձ քաղաքն իմ գերեզման՝ յորոյ վերայ պարսպացն ճեմէի, եւ ի նա ոչ խնայեցից. զի ոչ սուտ արարից զբանս սրբոյն Աստուծոյ իմոյ։՝՝
զի մի՛ պակասեսցին աղբեւրք քո՝՝. պահեա զնոսա ի սրտի քում.
որք ուսուցանէին զիս եւ ասէին՝՝. Հաստատեսցի բան մեր ի սրտի քում. պահեա զպատուիրանս իմ եւ կեաց։
Վախճանեա զնոսա, եւ եղիցի՝՝ բան քո ինձ յուրախութիւն եւ ի ցնծութիւն սրտի իմոյ. զի կոչեցեալ է անուն քո ի վերայ իմ, Տէր Աստուած Ամենակալ։
Եւ ասէ ցիս Տէր. Որդի մարդոյ, զամենայն զբանս զոր խօսեցայ ընդ քեզ, լուր ականջովք քովք, եւ դիր ի սրտի քում.
Մարդ բարի ի բարի գանձուց սրտի իւրոյ՝՝ հանէ զբարիս. եւ մարդ չար ի չար գանձուց սրտի իւրոյ՝՝ հանէ զչարիս։
Եւ նա ասէ ցնոսա. Վասն այսորիկ ամենայն դպիր աշակերտեալ արքայութեան երկնից նման է առն տանուտեառն, որ հանէ ի գանձէ իւրմէ զնոր եւ զհին։
Եւ Մարիամ զամենայն զբանս զայսոսիկ պահէր եւ խելամուտ լինէր ի սրտի իւրում։
Եւ էջ ընդ նոսա եւ գնաց ի Նազարէթ, եւ էր նոցա հնազանդ. եւ մայր նորա պահէր զամենայն զբանսն ի սրտի իւրում։